AZİZ ŞEHİTLERİMİZ

Normalde bilirsiniz ben gündem ile alakalı çok yazı yazmam. Ne siyasetle alakalı, ne günlük olaylarla alakalı. Çünkü birçoğunda insanların görüşleri ayrılıyor, ayrılan görüşler ne yazık ki bize fayda değil zarar getiriyor. Ancak bugün beni yazı yazmaya dürtükleyen duygu bambaşka. Bu konuda ne farklı görüşe yer var, ne farklı bir sese. Bu konu millet olarak aynı duyguyu, aynı nefreti taşıdığımız, “artık yeter” dediğimiz bir konu.

Benim küçüklüğümde televizyonlarda çok fazla terör olayı olurdu. Bayrağımıza sarılmış tabutlar geçerdi ekranlardan. Biz büyüdük, büyümemizle birlikte terör olayları biter gibi oldu sanki. Ne zaman ABD, Irak’a girdi, o zaman terör yine güç kazanmaya başladı. Hemen her gün bir terör saldırısı korkusu ile geziyoruz çarşıda, bir terör saldırısı haberi korkusuyla açıyoruz televizyonlarımızı. Her televizyon açışımızda bir şehit yakınını öyle görmenin acısı kaplıyor yüreğimizi. Kimi zaman ağlayan bir anne, kimi zaman daha babasının öldüğünü bile anlayamayan bir masum.

Nasıl oldu, neden oluyor bir anlam veremiyorum. Yani bu nasıl bir beyin yıkamadır böyle. İnsan kendi kardeşini nasıl vurabilir? Dağa çıkmanın, sefalet içinde yaşamanın, bu ülkeye ihanet etmenin mantığı nedir acaba? Bağrımız yanmıyor mu her şehit haberinde. Peki neden bitmiyor şu lanetler yağdırdığımız terör. Annelerin gözünden yaş, şehidimin üzerinde kan neden durmuyor? Sürekli Kuzey Irak’a girileceğinden bahsediliyor, o halde şimdiye kadar neredeydiniz? Neyi bekliyorsunuz ki hâlâ?

Bu konu maalesef yazarken de beni tekrar üzdü. Bunun yanı sıra, anlam veremediğim bir şekilde medyamız terör korkusunu arttırıyor. Ankara’da bulunan bomba şurda patlasaydı şöyle olurdu, şurda şöyle olurdu. Yahu Allah aşkına neden yapıyorsunuz bunu? İnsanlar daha çok korksun diye mi? Kahrolası terör örgütü de bunun istemiyor mu zaten? Siz neden onların ekmeğine yağ sürüyorsunuz ki? Bu meselede hatası olan çok kişi var ama lafı çok uzatmayalım.

Acımız günden güne artıyor. Bu vatanın bir evladı olarak bize düşen onların oyununa gelmemek, korkmamaktır. Biz milyonlarca kişi terörün karşısındayız bu vatanı korumak için. Ekranda yine ağlayan bir şehit annesi gördüm. Bu gözyaşının durup, artık bağrımızı yakmaması dileğiyle…

Bu yazı, geçtiğimiz gün şehit olan 13 askerimize ithaf edilmiştir.

Astsubay Ahmet Sarıoğlu, Er Bayram Güzel, Er Turgay Salgar, Er Mehmet Uyar, Er Seyfi Altuntaş, Er Mehmet Yıldırım, Er Mehmet Uçar, Er Kasım Aksoy, Er A. Şükrü Karataş, Er Emrah Eryılmaz, Er Sıddık Küçükgöz, Er Fetullah Selçuk, Er Mehmet Coşkun